Witte Dame

Ergens in april 2008, ik werd wakker uit een droom, een droom waarin ik riep naar Ezra, een klein wit teefje dat buiten op het gras aan het rennen was.

We hadden thuis al gesproken over het nemen van een hond, een hond speciaal voor Roger, maar we hadden geen idee wat voor hond.

Die avond kwam erop televisie een programma over honden die werden ingezet voor kinderen met autisme. In beeld kwam een prachtige Zwitserse Witte Herder.

Wij gingen opzoek naar adressen die deze honden hadden en we keken wanneer het ons het beste uitkwam om een puppy in huis te nemen en het meest optimaal zou op 1 juni zijn.

We vonden bij ons in de buurt een fokker met puppy's en we zijn langs geweest om te kijken of het klikte met onze kinderen en een puppy kwam nieuwsgierig bij ons zitten. Ze kreeg daar de naam Ezra en mocht op 1 juni 2008 met ons mee naar huis. Hoezo toeval.

(1e dag bij ons)

Sinds een tijd heeft ze last van haar heupen, ze heeft geen spieren meer in de poot dat nog werkt, haar knieën zitten op slot. Opstaan is pijnlijk en wandelen gaat met heel veel moeite. De dierenarts heeft gezegd dat ze haar levenslang nog aan de pijnstillers moet, dat ze niet meer mag lopen en opstaan eigenlijk uit den boze is. En dan ligt ze zachtjes piepend op haar plek, ze wilt zo graag nog even spelen, maar dat gaat niet. Ze wilt nog even langs je komen om te knuffelen, maar ook dat gaat niet meer, dus zitten we bij haar om haar te knuffelen. Voor het laatst. Ze krijgt nog een dikke vette oliebol en dan nemen we afscheid.

Dag lieve Witte Dame… 

13 april 2008 - 2 januari 2021

Herkomst en betekenis Ezra

Ezra is een Hebreeuwse naam die ‘hulp’ betekent. De naam is afkomstig van het Hebreeuwse woord voor ‘hulp’ (de Latijnse/Griekse vorm is Esdras).

Kerstgroet

 

Kerststal

Net als elk jaar wordt bij ons de boom gezet en versierd, de kasten versierd, staan overal huisjes met verlichting en muziek, knuffelbeesten waarvan sommigen kunnen dansen en anderen gewoon op de bank liggen.

Ook staat bij ons een kerststal en dit jaar mocht Puk deze inrichten. Alle herders en koningen stonden om baby Jezus heen, dus haalde ik ze een beetje uit elkaar. Ik laat alleen Maria bij baby Jezus zitten. Zegt Puk ineens... "Die moet ook blijven staan, dat is de pappa Goliath."

Sinterklaasfeest

 Al een week stond het pakketje achter mijn computerscherm en ik mocht deze nog niet openmaken. Vanavond was het dan zover... oeh zo spannend.

In het pakketje zat het rode boek van Sinterklaas, al jaren heb ik daar in willen gluren en ja hoor...

En zo nieuwsgierig als ik ben, moest ik er even in gluren. Inderdaad, daar stond dus dingen over mij in...

en niet alleen over mij, want ook over Puk had Sint wat te vertellen...

Nou, dat hoefde ik niet twee keer te zeggen, haar tong hing bijna onder haar kin.... maar ik mocht de rest uitpakken...

Opnieuw ben ik verwend, ik heb een grijns op mijn gezicht die er vandaag niet meer af gaat. Het lichtje voor jou brandt, voor mij en voor iedereen die het nodig heeft.

Dank je lieve Sint, 

Dikke knuffel,

Nathalie en Puk

Rare week

Niet alleen een drukke, maar vooral een rare week. Mijn agenda stond vol met dagen dat ik moest werken en met afspraken. Wat lastig te combineren. Eerst ging ik met Roger naar een intake gesprek bij afdeling psychiatrie, Roger vraagt nooit iets aan mij, dus toen hij vroeg of ik meewilde naar dat gesprek kon ik moeilijk weigeren. Ik had mijn collega gezegd later te komen, maar wel zo snel mogelijk omdat mijn werk lastig is om alleen te doen. 

De intakers waren te laat, het gesprek begon dus ook later. Een heel vervelend gesprek en omdat ik mij heb voorgenomen op mijn blog niets over instanties te schrijven, houd ik het heel kort. Na ruim een uur waarbij ik mij heb zitten opvreten zei ik Roger gedag. Hij zou met de trein naar huis gaan en ik ging daarvandaan gelijk door naar mijn werk. Ik heb heel hard 100 gereden waar ik 100 mocht en was drie kwartier later op mijn werk. De hele weg heb ik moeten vechten tegen mijn tranen, boos, verdrietig maar vooral machteloos voelde ik mij.

Twee dagen later een afspraak bij de orthopedische chirurg en net als drie maanden terug kon hij niets voor mij doen behalve die injectie zetten waarvan hij niet kon beloven dat het zou werken. Mijn schouder zit muurvast en ik moet terug aan de pijnstillers en ontstekingsremmers.

Gisteren kwam er een brievenbus pakketje binnen, nou ja... niet via de brievenbus, de postbode moest even aanbellen. Van Sint en de pieten, dus mag ik het niet openen tot 5 december. Spannend. Nou is alles rond Sinterklaas hier spannend, vooral voor Puk. We proberen haar overal bij te betrekken, bij de surprises, het lootjes trekken en het kopen van cadeautjes. Ze ziet dat ik bezig ben met het pakketje voor het Sinterblogfeest. Sinterklaas is maar lastig te begrijpen. 

Op dit moment is ze op de zorgboerderij en is Roger boven met een vriendinnetje, zo kan het verkeren. Zo raar en zo dubbel allemaal.

Stiekem zou ik willen dat het al februari was... 

Guppie en Bluppie

 Puk is gek met dieren en wilde zelf ook graag een huisdier. Nou hebben we genoeg dieren, maar ik dacht dat twee goudvisjes een leuke start zou zijn. Daar kan niet zoveel mis mee gaan leek mij. We hebben wat plantjes gekocht voor in de kom en twee goudvisjes erbij (een witte met zwarte stipjes en een zwarte met witte stipjes). Het heeft een halve dag geduurd voor ze de namen had, jammer dat ze die ook steeds vergat. Puk was helemaal blij met de visjes, gaf netjes eten zoals de verkoper had aangegeven. Helaas ging er al heel snel een visje dood, althans dat dacht Puk en ze heeft deze doorgetrokken in de wc. Ze wist alleen niet of dat Guppie of Bluppie was. Een paar dagen later ging ook de andere op zijn zij liggen en Puk pakte deze ook op... opeens riep Puk dat het visje nog spartelde en ze rende terug naar de kom. Ik zei dat het visje wel dood ging, maar dat nog niet was. Puk werd er wat verdrietig van. Ze was nog wat geschrokken van het gespartel. Ik zei dat het visje gewoon geschrokken was dat je hem uit de kom had gehaald, waarop zij zei: "Anders spartelt hij ook niet, dan ligt hij heel stil in mijn hand." Wat bleek, Puk haalde de visjes er af en toe uit om te aaien en daar kunnen visjes toch niet zo heel goed tegen. 

Vanmorgen was het visje echt dood en heeft ze deze ook door de wc gespoeld met de woorden: Wat sneu.

Tijd(loos)

 "Over ongeveer 100 nachtjes ben je jarig," zeg ik tegen Puk.

Ze kijkt mij bedenkelijk aan: "Dat duurt nog een uuuuuuur."

-------

Er rijdt een witte bus langs. Puk zegt: "Daar komen de pakketjes aan."

Ik zeg dat ik niets heb besteld waarop zij zegt: "Ik wel, een jurk."

"Hoe heb je die dan betaald?" Vraag ik.

"Toen ik acht jaar was... of eh.. negen jaar. Maar ze zijn het vast vergeten.." zucht.